Het ontstaan van de opleiding
Hoe het begon… een stukje voorgeschiedenis
Allemaal zijn we kinderen van deze tijd.
Een tijd vol van snelle veranderingen, steeds meer mogelijkheden, vele indrukken en steeds grotere eisen die aan ons gesteld worden.
Op alle gebieden maken we een grote (r) evolutie mee...
Velen van ons hebben als kind al moeite gehad met deze vorm van tijdsverschijnselen maar ook met de grote mate van gevoeligheid die hen al eigen was. We kwamen eigenlijk iets anders brengen...
Opstart van mijn praktijk voor therapeutische begeleiding en coaching.
In het jaar 2000 startte ik met mijn praktijk aan huis en kwam ik al snel in contact met de eerste meer specifieke hulpvragen van kinderen en jongvolwassenen. Tijdens mijn opleiding tot Polyenergetisch therapeut, was er erg veel aandacht gegeven trauma begeleiding, NLP, gespreks- en regressietherapie maar in het geheel niet specifiek gericht op de hulpvragen van kinderen. Gelukkig had ik veel ervaring opgedaan in het didactisch en pedagogisch werken met kinderen op de K.L.O.S, Kleuterleidster Opleidingsschool, dus kon ik een ieder geval wel op een bepaalde vorm van basis bouwen.
Bij tekentherapeuten had ik veel bijscholing gedaan. Ook tijdens de zorg en begeleiding van kinderen, die als heel jong kind een hulpvraag hadden op het gebied van motoriek in combinatie met een dyslexie, had ik veel ervaring opgedaan… maar… was ik er klaar voor de kinderen van deze tijd te begeleiden bij hun steeds meer specifieke hulpvragen?
Ik had de K.L.O.S gevolgd, een opleidingsschool voor kleuterleidsters. Tijdens mijn hulpverlenen in wat we tegenwoordig noemen ‘de palliatieve thuiszorg’ d.w.z. zorg in de laatste levensfase… had ik nog een specifieke opleiding gedaan om kinderen en volwassenen te begeleiden bij rouwverwerking. Ik had gemerkt, dat er een soort gat viel voor de cliënten na een periode van intensieve begeleiding die ze voor en tijdens het heengaan van hun dierbare ontvangen hadden. Door hen nog te kunnen begeleiden bij hun rouwverwerking voelde het dat ik de mogelijkheid had om hen indien gewenst, de vaak hoognodige nazorg te geven.
Maar… was ik klaar om de kinderen te begeleiden die mijn hulp inriepen met de meest uiteenlopende hulpvragen?
Geen tijd er bij stil te staan...
Ik heb niet echt de tijd gehad / genomen... om lang stil te staan bij deze vraag. Ik ben wat dat betreft een doener… en ging aan de slag met al het gereedschap wat er al in mijn schatkistje zat… met ondersteuning van mijn liefde voor de mensheid en mijn intuïtie… en stap voor stap diende zich telkens nieuwe hulpvragen op de gebieden van traumabegeleiding, hoog gevoeligheid en helder waarnemen, de vraag wat zijn ‘strongwilled’ kinderen, oude of nieuwe zielen? Ook nieuwe situaties dienden zich aan zoals het steeds meer vastlopen van kinderen binnen de gezinnen vanwege echtscheidingssituaties, het huidige onderwijssysteem enz… enz…
Elke situatie had weer een nieuwe uitdaging in zich. Ik werd vooral uitgenodigd om alle facetten van mijn kennis en weten… creatief maar ook heel zorgvuldig in te zetten, vooral met ondersteuning van mijn eigen intuïtieve vaardigheden.
Ik zeg daardoor altijd… de kinderen hebben mij aan de hand genomen…met hun hulpvragen.
Stichting Nieuwetijdskinderen
Ik sloot me deze periode als therapeut ook aan bij “Stichting Nieuwetijdskinderen”, dit om ervaringen uit te wisselen en kracht en kennis te bundelen samen met kinderen, ouders, artsen en therapeuten. Ik vond het toen heel belangrijk om samen met de Stichting, zoveel mogelijk eensluidend naar buiten te komen. Inmiddels heeft de Stichting landelijk veel bereikt. Via de media en tijdschriften is er veel aandacht gegeven aan de kenmerken en hulpvragen van de kinderen in deze tijd.
De Stichting heeft zichzelf inmiddels opgeheven, na jaren van baanbrekend werk. Veel dank daarvoor!
De site bestaat nog wel!
De start van de opleiding
Toen ik jaren geleden mijn praktijk volop draaide, maakte ik een korte cursus om kinderen van deze tijd beter te kunnen begrijpen en begeleiden.
In deze periode kreeg ik op een dag een telefoontje met een aanmelding voor de opleiding tot Nieuwetijdstherapeut… 😊 Ik vergeet deze dag nooit…
Ja, lieve Winona van Eck, ik denk nog heel vaak aan jouw telefoontje. Zelf kwam je uit het bedrijfsleven, had daar voor gestudeerd en ook speciale functies gehad maar je had de grote wens om… om te schakelen, jezelf nog beter te leren kennen en iets voor de kinderen van deze tijd te mogen gaan betekenen.
Zelf had ik nog nooit gedacht aan het geven van een opleiding… Ik had de naam Nieuwetijdstherapeut zelf aangenomen in relatie tot de hulpvragen die mijn praktijk steeds meer bereikten.
Ik kreeg deze maand nog 2 aanmeldingen voor de opleiding die niet bestond… Ik zei maar lachend... hebben jullie afgesproken of zo? Tot ik ging me zo langzamerhand een soort dienstweigeraar voelen… Toen een lieve trouwe vriendin me vroeg of ik het niet begreep… dat ik deze opleiding moest gaan opstarten… was het me ineens helemaal duidelijk… ik moest er voor gaan.
Mijn onzekerheden… of ik dit wel kon… opzij zetten. Het ging ook echt voelen alsof er geen tijd te verliezen was… als een oproep vanuit het universum... de nood was hoog!
Wie hielp ik er mee… door te twijfelen of ik het wel zou kunnen, of ik genoeg zou kunnen bieden? Ik kon de mensen nergens naar doorverwijzen… Er was zoveel vertrouwen om me heen, dat ik vast een goede overdracht zou kunnen doen, vanwege mijn opgebouwde ervaring… Men zei… als jij het niet gaat of kan doen… wie dan wel?
Er volledig voor gegaan...
Ik ben er toen echt volledig voor gegaan en heb in een zo kort mogelijke tijd het grootste deel van de opleiding gebouwd en ondersteuning van enkele gastdocenten gevraagd die hun specialisme hadden op bijvoorbeeld de gebieden zoals: Kinder Yoga, Thai Chi enz...
Ik begreep dat de mensen graag meer kennis wilde ontvangen over de kinderen van de nieuwe tijd, de kinderen die gekomen zijn om ons mee te helpen aan de omwenteling van een vooral materiebewust mens naar meer gevoelsmens, op weg naar meer hartsbewustzijn... en meer eenheidsbewustzijn.
Kinderen die veel liefde, innerlijke wijsheid en boodschappen met zich meedragen voor een ons nog onbekende toekomst.
Kinderen die me soms vertelden, uit de toekomst te komen om een pleister te leggen op iets dat nog geen wond is... Hoe bijzonder en wondermooi is dat...
De kinderen hadden me al een aantal jaren aan de hand meegenomen met hun hulpvragen en ik was vanuit mijn praktijk voor coaching en begeleiding, samen met hen op weg naar de waarheid en de antwoorden, die zij al in zichzelf met zich meedroegen... Voor mij een dankbaar en leerzaam pad... waarin ook mijn intuïtie steeds meer aangesproken en ontwikkeld mocht worden. Ik wilde graag nog meer voor hen betekenen, nog voor veel meer kinderen maar ook voor jong volwassenen iets kunnen betekenen... Ik wilde ook graag aan ouders en leerkrachten informatie gaan geven en een vorm van kennisoverdracht aan hen gaan doen...
Iets teruggeven en alles samenvoegen...
Ik wist dat ik d.m.v. het geven van deze specifieke opleiding de kinderen iets terug mocht geven... maar ook mocht ik alles gaan samenvoegen :
- Mijn eigen levenservaringen opgedaan in het gezin waarin ik op mocht groeien, de vaak pittige onbeantwoorde hulpvragen die daar waren ontstaan en van waaruit bij mij echt de wens was ontstaan kinderen en volwassenen te gaan ondersteunen als de hulpvraag daar is... en niet als het (bijna) te laat is...
- Ook de ruim 10 jaar die ik mocht ondersteunen in de palliatieve thuiszorg (ook wel terminale of eindfase zorg) waar ik veel ervaring mocht opdoen bij het ondersteunen rondom een zo waardevol mogelijk afscheid en veel mocht leren over het belang van liefdevolle zorg, aandacht en respect. Daarnaast zou ik natuurlijk veel kunnen delen van de diverse healingvormen die ik door de jaren heen had gevolgd, ervaren en bestudeerd bij verschillende meesters van uit diverse delen van de wereld en deze in les vorm aanbieden.
- De opleiding voor kleuterleidster... alles viel eigenlijk samen...
- De administratieve werkzaamheden, werken met computers en daar eenvoudige programma's voor maken... waar ik al op redelijk jonge leeftijd mee kennis had gemaakt...
Ik heb alles samengevoegd en de opleiding een aantal jaar gedraaid in deze vorm. Later kwam er de vraag of er ook een mogelijkheid bestond een officiële erkenning aan te vragen.
Met administratieve ondersteuning van 2 studenten ben ik dat toen aangegaan en hebben we de erkenning aangevraagd en ontvangen bij de KTNO, als 2 jaar durende vakopleiding op HBO niveau. ( vakanties zijn hierbij natuurlijk niet meegerekend… )
Dus gemiddeld komen we op een totaaltijd van 2 jaar en 2 tot 3 maanden uit.
De laatste volledige ronde voor mij...
En dan nu… na inmiddels 13 jaar vol vertrouwen te zijn blijven bouwen aan de opleiding ben ik in de fase van de overdracht gekomen…
Voor mij nu de laatste 2 jaar, dat ik zelf nog een groot aantal lessen op de opleiding zal gaan verzorgen, samen met een aantal ‘al jaren trouwe en inmiddels ook zeer vertrouwde’ gastdocenten. Ondertussen richt ik me op de overdracht die via licentievorm gaat plaatsvinden en waarbij ik de diverse locaties, zolang als wenselijk maar ook mogelijk voor mij, blijf ondersteunen met betrekking tot de grote lijnen en de assistentie bij de lessen waar mijn specifieke kennis ligt.
Het is voor mij dus nu een extra bijzondere overgangstijd…
In de fase van de afronding en de overdracht, besef ik des te meer wat een grote bewustwording en omwenteling we met zijn allen de afgelopen jaren al hebben meegemaakt en nog meemaken… want we zijn er nog niet… er is nog veel te doen.
Alle individuele en universele processen gaan juist nu heel intensief door… op micro en macro niveau. Op dit moment in 2020, is er nog een extra grote versnelling gaande in alle processen om te kunnen evalueren, te groeien van materie bewustzijn naar hartsbewustzijn… hartsverbinding. Je zou ook kunnen zeggen van hoofd… naar hart… Ik kies dan zelf graag voor de woorden: een meer bewuste verbinding tussen hoofd en hart, waarbij het in mijn beleving… maar zeker ook in mijn wens… steeds minder zal gaan om het vermeerderen van wat we al we bezitten en meer zal gaan over die dingen en situaties die ons allen aan het hart gaan, dus vooral ook meer aandacht, dankbaarheid en liefdevolle zorg voor al wat leeft en ons mogelijkheid tot leven geeft… met waardering en zorg
( lees ook bezorgdheid ) voor de emotionele intelligentie, het gevoelswezen, empathisch vermogen van de mensheid in het algemeen. Daarbij kunnen we ook oude herinneringen of situaties tegenkomen die ervoor gezorgd hebben, dat het op een moment veiliger leek ons hart en empathische, meelevende en meevoelende vermogen wat af te sluiten.
Gelukkig leven we nu in een periode waarin ook nog heel veel aan het licht komt en waar pijnlijke oude situaties geheeld mogen worden maar ook situaties die, verstopt, afgedekt, niet zuiver, niet ondersteunend, zwaar of beperkend aanvoelen… mogen helder worden, zichtbaar worden, in balans gebracht worden maar vooral ook lichter gemaakt mogen worden.
We mogen er individueel of met elkaar een lichtje op laten schijnen…
Doe je mee?
